با مردمانی سخت کوش و مهربان و میان کوههای سنگی خود نمایی می کند .ولدیان دور است ولی جاذبه های طبیعیش و طبیعت با صفایش و کو ههای سر به آسمانش همه را مجذوب خود ساخته و همگان را به سویش فرا می خواند .همه را به طبیعتش می کشاند .هر ساله عده کثیری از مردم شهر ها و روستاها توشه راه بر بسته عزم سفر کرده جهت سیر و سیاحت و گردش در دامان طبیعت فرح بخش کوههای ولدیان به چیدن ریواس و دنبلان و قارچ که از محصولات خدا دادی منطقه است می پردازند . اهالی بومی و غیر بومی از صبح تا عصر صد ها کیلومتر از کوههارا می پیمایند و سعی و کوشش مضاعفی را در پیدا کردن دنبلان یا قارچ کوهی از این دشت به آن دشت و از این دره به آندره و کوه دائما در حرکتند در کوههای  این  روستا انواع مختلف گیاهان دارویی  توسط مردم جمع آوری میشود یا در خانه مورد استفاده قرار می گیرد یا به عطاریها فروخته می شود .آب معدنی رزگی برای کسانی که سنگ کلیه دارد مشتریان بیشتری را به خود جلب کرده است . قرار گرفتن ولدیان در مسیر سیلابها که آن را بدو قسمت کرده که به سیل دره سی می گویند مشکلات عبور و مرور ی داشته که قبلا تصمیم این بود که این روستا به محل دیگری انتقال یابد اما دل کندن از چشمه و کوهها و دره ها که در قلب یکایک افراد روستا جا خوش کرده امکان پذیر نیست .این روستا از سه طرف با کوههای سر بفلک کشیده  محصور شده و از شمال به منطقه وسیع از سر زمین های حاصلخیز منتهی میگردد . ریش سفیدانش در کافه ای جمع می شوند و از مشکلات و گذشته خود سخن می گویند و اکثر مردم محل کشاورزی و دامداری است و هر روز از هر خانواده نفری با ظرفهای شیر جهت دوشیدن گوسفندان خویش در خادج از روستا که در چراگاه هستند می روند و از وسیله چهار پا برای رفت و بر گشت استفاده می کنند . آغل جایی است که گوسفندان پس از بر گشت از چراگاهها در آغل نگهداری می شوند تا نوبت شیر دوشیدن انها شروع شود .در این بهشت کوه پایه ای نزدیک به  2000نفر انسان  با ایمان و متدین و نجیب و مهمان نوازی در دل کوههای ولدیان زندگی می کنند صفا ی مردمانش نشانگر اعتقادات دینی و مذهبی آنهاست و این روستا با ریواس و دنبلانش شهرت یافته و مردمانش چون کوهها با قامتی استوار و باو قار در مقابل ناملایمات طبیعی ایستاده اند و اما از گلین داشی در بحث دیگر خواهد آمد .